Mona heeft een nieuwe vriend in haar groep, Tom (man, 4 jaar oud) die jonger is dan zij. Ze speelt graag met haar soulmate, Aming en ook haar favoriete peuter, Banir. Mona speelt echter maar af en toe met Tom, omdat Tom meer tijd doorbrengt op de bodem van het oefenbos om alles daar te ontdekken. Mona brengt ’s morgens altijd tijd door in de bovenste en middelste kroonlaag van het bos. ’s Middags komt ze naar beneden om samen met Tom de bodem van het bos te verkennen en samen te spelen.

Sinds de reparatie van de kooien in het oefenbos in Tembak afgelopen oktober – november 2021, delen Mona en Aming hun verblijf met Banir en haar moeder. De vloer van het verblijf van Banir en haar moeder moest worden gerepareerd. Mona, Aming, Banir en Benazir werden daarom bij elkaar ingedeeld in hetzelfde verblijf. Het gevolg daarvan is dat er een hechte band tussen hen is ontstaan. Mona en Aming dragen en verzorgen Banir terwijl ze in de kooi zitten en Banir lijkt hier niet bang voor te zijn of last van te hebben, evenmin als haar moeder. De moeder laat ze samen spelen en ondervindt daar geen hinder van.Sindsdien, zowel bij de kooien als op de bosschool, zoeken ze elkaar vaak op, spelen ze samen en soms zie je ze samen in de boom rusten.

Afgelopen december, in het regenseizoen, werd Mona meerdere keren gezien in het riviertje in de bosschool, waar ze speelde met Aming en Tom. Mona klopte met haar handen op het water, waste haar handen; het zag eruit alsof ze een bad nam.

Een andere keer, terwijl ze met Tom op de bosbodem speelde, vond ze een termietennest. In plaats van haar vondst te delen met Tom klom ze in een boom naar het middelste bladerdak om in haar eentje te genieten van het termietennest. Dit gedrag past heel goed bij de aard van orang-oetans; ze kunnen behoorlijk competitief zijn in het zoeken naar voedsel in het bos. Het zijn solitair levende dieren, vandaar. Meestal verplaatsen ze zich zo’n 1 tot 2 km per dag.

Coverfoto: Mona in het oefenbos Jerora | © SOC